گزارش برنامه آهار به شکرآب :: گروه کوهنوردی دانشگاه امام صادق (ع)

گزارش برنامه آهار به شکرآب

يكشنبه, ۲ اسفند ۱۳۹۴، ۰۹:۰۰ ب.ظ

بسم الله الرحمن الرحیم

صبح آخرین روز بهمن ماه 94، یعنی جمعه ساعت 6:30 صبح با جمعی نسبتا پرجمعیت یعنی 31 نفر و با تنوع سنی‌های مختلف (ازورودی84 الی 94)‌ بوسیله یک دستگاه اتوبوس راهی جاده لواسان شدیم. بعد از گذشتن از کلوگان، به سمت ایگل پیچیده و تا رسیدن به روستای آهار ادامه مسیر دادیم. ساعت 7:45 را نشان میداد که در روستای آهار از اتوبوس پیاده شده و عزم پیاده روی تا شکرآب نمودیم. هوای تمیز و پاک صبحگاهی خواب رو از سر همگی پرانده بود.

بعد از پشت سر گذاشتن روستای آهار به مرور خود را میان کوچه باغ های گیلاس یافتیم. راه هایی باریک و پرپیچ و خم روستایی و بسیار باصفا. همراه با نغمه‌های زمستانی پرندگان ...

کمی جلوتر رودخانه هم با خروش به استقبالمان می‌آید. به راستی که ترکیبی شگفت انگیزتر از آب و برف و آسمان آبی وجود ندارد.

ولی مجبوریم رودخانه را هم وداع کرده و از مسیر دامنه کوه به تدریج ارتفاع خود را زیاد کنیم.

با جلوتر رفتن و همیچنین افزایش ارتفاع، بر شدت میزان برف هم افزوده می‌شد و در قسمت هایی مسیر را کمی خطرناک جلوه می‌داد.

زیبایی طول مسیر به حدی بود که نفهمیدیم چطور ساعت 9:30 به امام زاده شکر‌آب رسیدیم. با توقفی که در امامزاده داشتیم بعد از زیارت و صرف صبحانه ساعت 10:10 به قصد آبشار شکرآب در دل رشته کوه ادامه مسیر دادیم.

تا آبشار راه بشدت پر برف و باریک میشد. بنحوی که اگر کسی پایش را خارج از محدوده پاکوب می‌گذاشت به احتمال قریب به یقین تا بالای زانو به داخل برف فرو می‌رفت.

ارتفاع برف بخوبی در بعضی نقاط به بیش از 1.5 متر می‌رسید.

کمی سرسره بازی :

سرانجام بعد از 15 دقیقه پیاده‌روی به آبشار نیم یخ‌زده شکرآب میرسیم. شکوه و زیبایی‌اش مثال زدنی نبود.

به دعوت چندتن از دوستان دور هم جمع می‌شویم تا عکس یادگاری‌ای با این آبشار زیبا بیاندازیم. اما عده‌ای (...) از پایین و همچنین عده ای هم سه نقطه تر، از بالای آبشار موقعیت را مناسب می‌بینند تا گلوله های برفیشان را نثار این سوژه‌های نزدیک بهم و بیحرکت کنند.

بعد از خراب کردن عکس‌ها و چندقربانی گرفتن از میان سوژه‌ها، با زیرکی چندتن، یکی از شکلیک کنندگان که از پایین آبشار اعمال قدرت می‌کرد در دام عدالت افتاد و به سزای عمل خویش رسید.

حال زمان بازدید از آبشار به پایان می‌رسد و سرپرست گروه از دوستان می‌خواهد که عزم برگشت کنند. اما ...

آن عده‌ی سه‌نقطه که زمان نمایش قدرتشان از بالای آبشار به پایان رسیده بود می‌بایستی از بین عده‌ای که چندی پیش گلوله باران کرده بودند می‌گذشتند و جمع مغلوب هم در انتظار همین لحظه نقشه‌ها کشیده بودند و ادوات حاضر کرده بودند.

ترس از عاقبتِ رد شدن از داخل این تونل وحشت بقدری بود که حدود یک ربع تمام این کشمکش ادامه داشت و جرات پایین آمدن را نداشتند.تا اینکه سرانجام دو تن از دلیرمردان به نمایندگی از سایر قربانیان، جان خود را در کف دست قرار داده و به هر نحوی بود، این دیوار دفاعی را شکستند و آن جمع را نیز به سزای عمل خویش رساندند تا درس عبرتی باشد برای سایر سه نقطگان... !

به سمت روستای آهار راه می‌افتیم. فاصله ای که بعضا در راه برگشت می‌افتاد این فرصت را برای پیش‌روها بوجود می‌آورد که به تعداد عکس‌های گالری خود اضافه کنند.